Południowo-Zachodnia Anglia i Stonehenge
Są to głównie obszary wiejskie, ukryte do tej pory na zachodzie kraju, że atrakcyjność Londynu nie jest tutaj odczuwalna. Wszędzie porozrzucane są miasta z rynkami i kościołami. Wybrzeże morskie południowo-zachodniej Anglii jest najstarsze pod względem geologicznym. Główne miasta w regionie to Bristol (na północy) i Plymouth (na południu). Wieś jest domem dla kwitnących miast, z których niektóre sięgają czasów Cesarstwa Rzymskiego. A jeszcze wcześniej żyły tu prymitywne plemiona, ich historyczne dziedzictwo znajduje się w niesamowitych zabytkach Stonehenge i Avebury na Równinie Salisbury.

Daleki zachód Anglii był zamieszkany przez Celtów, którzy opuścili Kornwalię z dziwacznymi nazwami geograficznymi. To było tutaj w VI wieku. Narodziła się legenda króla Artura. Trzysta lat później z dominiów Wessex Alfreda wyrósł nowy kraj, Anglia. Król Alfred, zebrawszy armię, pokonał Duńczyków w samym sercu niziny Somerset. Dalej na zachód leżą żyzne czerwone ziemie Devon, jakby podzielone przez dwie rozległe wyżyny - Exmoor i Dartmoor. Już ich krajobraz daje wyobrażenie o pięknie tutejszej krainy, które z pełną mocą ujawnia się zbliżając się do wybrzeża Kornwalii. Stonehenge 14 km na północ od Salisbury znajduje się starożytna kamienna konstrukcja - Stonehenge.


W obrębie pierścienia w ciągu kolejnego tysiąclecia wzniesiono konstrukcje wapienne. Głazy „pochodzą” z kamieniołomów kredy w Marlborough Downs, a niebieskie bloki trylitów, ogromne łuki, „przybyły” z daleka – z miasta Preseli w południowej Walii. Pomimo surowych ograniczeń w dostępie do podziemi słynnego prehistorycznego zabytku, Stonehenge pozostaje miejscem tajemniczym. Uważa się, że kamienie emanują uzdrawiającą mocą i zarówno w dawnych czasach, jak i dziś setki ludzi starają się tu dotrzeć w dni przesilenia letniego.